Chłód

Fotografie z debiutanckiej wystawy indywidualnej (11. 07. 2024 – 30.08.2024).

Odmieniam wodę przez fotograficzne przypadki a wszystkie fotografie zostały spięte klamrą złej pogody – powstawały w czasie sztormów, mrozów lub padającego deszczu. 
Nie są to jednak typowe kardy będące „złapaniem” czy „znieruchomieniem” rzeczywistości, ponieważ powstawały w technice długiego naświetlania ukazując ruch 
w kontraście do elementów pozornie trwałych. Ta dwoistość stała się studium nad upływem czasu, a chmury, woda i ptaki stanowią jego symbole.

To także fotografia z pogranicza realizmu. Nie pokazuje jak wygląda świat, ale ubiera go w metafory z dala od reportażowych tautologii. Powierzchnia Bałtyku stała się watą cukrową, taflą szkła albo ciekłym azotem rozlewającym się po białym stole.
Nade wszystko jednak fotografie Chłodu rzucają wyzwanie temu co możliwe do przekazania i niosą w sobie pozasemantyczny nadmiar, który można tylko zobaczyć
i poczuć